گزارش کاراموزی کارخانه شیر و گوشت

دسته بندي : فنی و مهندسی » صنایع غذایی
گزارش کاراموزی صنایع غذایی در کارخانه شیر و گوشت در 40 صفحه بصورت فایل word قابل ویرایش قابل استفاده دانشجویان رشته صنایع غذایی و شیمی که دوره کارورزی خود را در کارخانه شیر و گوشت گذرانده اند از جمله شرکت های که به پرورش دام گوشتی و شیری اقدام میکنند و این کاراموزی مناسب آن میباشد کاراموزی در شرکت های زاگرس شهرکرد،
کاراموزی در شرکت دامداری تلیسه نمونه ، کاراموزی در شرکت دامپروری پارس ، کاراموزی در مجتمع شیر و گوشت مهدشت (وابسته به بنیاد مستضعفان) کاراموزی در شرکت شیر و گوشت نمونه ایران ، کاراموزی در شرکت کشاورزی و دامپروری فجر اصفهان، و... برای رشته صنایع غذایی و سایر رشته های کشاورزی

فهرست مطالب

فصل اول. 1

معرفی محل کارآموزی.. 1

فصل دوم. 2

آموزش مراقبت از گوساله ها از زمان از شیرگیری تا یکسالگی.. 2

مقدمه. 2

سطح تغذیه و تولید در تلیسه ها:3

احتیاجات مواد مغذی تلیسه ها4

مدیریت تغذیه تلیسه ها:7

تغذیه تلیسه های شیری:11

مصرف آب:17

تعلیف تلیسه ای روی مرتع. 18

تغذیه تکمیلی در مرتع. 18

گروهبندی تلیسه ها بر اساس وزن و جثه:18

میزان رشته تلیسه ها:22

رشد جبرانی:24

میزان کردن جیره برای تغییرات محیط:27

انواع کنسانتره ها و مکمل ها:27

افزودنیهای غذایی:28

فصل سوم. 32

آشنایی با جایگاهها در پرورش گاو شیری.. 32

اثر متابولیک هورمون رشد. 33

آموزش نحوه اسکور آخور گاو. 34

جایگاه گوساله های شیرخوار. 36

پن های انفرادی.. 36

اصول نگهداری:36

فصل چهارم. 38

جمع بندی و نتیجه گیری.. 38

هچهای انفرادی (بتونی)38

پنهای انفرادی (متحرک)39

آشنایی با جایگاهها در پرورش گاو شیری.. 40

فصل دوم
آموزش مراقبت از گوساله ها از زمان از شیرگیری تا یکسالگی
پرورش تلیسه های مسنتر از یکسال آسان و کم هزینه است زیرا در این سن شکمبه حیوان رشد کافی یافته و به آسانی می تواند انرژی و پروتئین لازم را از علوفه خشک، سیلو یا مرتع به دست آورد. در صورت مصرف علف خشک یا سیلوی ذرت باید پروتئین بیشتری برای این حیوانات فراهم شود. مکمل مواد معدنی نیز لازم است دامهایی که علوفه لگومینه مصرف می کنند کلسیم کافی دریافت می نمایند لیکن فسفر کافی در اختیار آنها قرار گیرد. در صورت استفاده از سیلوی ذرت فراهم نمودن کلسیم و فسفر ضروری است. نمک معدنی کمیاب باید به طور آزاد در دسترس آنها قرار گیرد. 2 تا 3 ماه قبل از تاریخ زایمان مورد انتظار باید تغذیه کنسانتره در تلمبه ها آغاز شود تا مواد مغذی برای رشد جنین فراهم گردد. هدف از برنامه پرورش تلیسه داشتن حیوانی با جثه مناسب و بزرگ است بطوری که بتواند در 15 ماهگی یا قبل از آن جفتگیری نماید. برای تولید تلیسه های بزرگی که در 24 ماهگی زایمان کننده حداقل وزن مطلوب در حین جفتگیری برای نژادهای هلشتاین و براون سوئیس 330 کیلوگرم ایرشایر 273 کیلوگرم، جرسی 227 کیلوگرم و در نهایت گرنری 250 کیلوگرم می باشد.
تغذیه بیش از حد، تلیسه های به وجود می آورد که در هنگام زایمانی چاق هستند. شیر کمتری تولید می نمایند پستانهای آنها بافت ترشحی کافی ندارند حیواناتی که در سطوح کمتر از نیازهای توصیه شده از تولد تا زایمان تغذیه شوند به اندازه حیوانات با تغذیه طبیعی، شیر تولید نمی کنند. تلیسه هایی که قبل از زایمان کمتر از حد نیاز تغذیه می شوند به دلیل کوچکتر بودن جثه سخت زائی های بیشتر را خواهند داشت تغذیه نا مناسب بلوغ را نیز به تاخیر می اندازد. اگر مصرف متوسط تا زیاد مواد غذایی رعایت شود تلیسه ها باید قبل از 15 ماهگی جفتگیری شد تغذیه بیش از حد تلیسه ها یکساله و جفتگیری بعد از 15 ماهگی با صرفه نیست میزان افزایش وزن تلیسه های نژاد بزرگ باید 7/0 تا 8/0 کیلوگرم در روز و تلیسه های نژاد کوچک باید 6/0 تا 7/0 کیلوگرم در روز باشد.
مقدمه
یکی از مهمترین مسائل مدیریتی که در صنعت پرورش گاو با آن رو به رو هستیم و تاثیر زیادی بر بازده اقتصادی این صنعت دارد. بحث پرورش تلیسه های جایگزین است. افزایش پتانسیل گله حتی حفظ آن منوط به اجرای یک برنامه صحیح پرورش تلیسه است. هر گونه اهمال در این زمینه تاثیری مستقیم بر بازدهی کل گله خواهد داشت مدیریت صحیح پرورش تلیسه ها شامل کلیه مراحل رشد و مسائل تغذیه ای و مسائل گوناگون می باشد.
در این میان مدیریت تغذیه تلیسه های شیری از اهمیت ویژه ای بر خوردار است.
تلیسه ها به علت اینکه هنوز به رشد کامل خود دست نیافته اند نیاز به مدیریت تغذیه خاصی دارند که گوساله های ماده و تلیسه های، باید از تغذیه خوبی بر خورار باشند تا بتوانند به عنوان گاو شیری توان ژنتیکی خود را نشان دهند که پتانسیل رشد ژنتیکی هر حیوان بوسیله تغذیه کم و بیش شکوفا می شود موفقیت برنامه پرورش تلیسه که تغذیه بخش مهمی از آن است از دوره، تاثیر مهمی بر بازدهی تولید گله دارد. نخست اینکه رشد مناسب گوساله تاثیر شایان توجهی بر تولید آینده آن خواهد داشت دوم آنکه با پرورش تعداد بیشتری امکان اعمال برنامه بهگزینی شدیدتری وجود خواهد داشت برنامه تغذیه ای و بهداشتی خوب آن است که اقتصادی بوده و به دنبال آن بتوان در 24 ماهگی از بیشترین میزان تولید شیر تلیسه بهره گرفت.
مدیریت تغذیه تلیسه ها:
از زمان از شیر گرفتن یعنی حدود 5 تا 11 هفتگی تا زمان اولین زایش (در حدود 2 سالگی) تلیسه های شیری از لحاظ وزن تقریباً 10 برابر افزایش می یابند. در طی این دوره رشد برنامه های غذایی مورد نیاز آنها به طور محسوسی تغییر می کند در عرض چند هفته بعد از شیر گرفتن، تفکیک گوساله ها از نظر جثه در گروههای کوچکتری عملی است.
زمانی که گوساله از شیر گرفته می شود شکمبه آن تکامل قابل توجهی پیدا می کند ولی برای کامل شدن آن به زمان بیشتری نیاز است میکروبهای شکمبه باید قادر باشند که انواع مختلفی اسیدهای آمینه ضروری، ویتامین، گروه B ویتامین K و سایر عوامل تغذیه ای تولید شده در حیوان نشخوار کننده را سنتز نماید به طوری که اینها در جیره غذایی حیوان مورد نیاز باشد به علت رشد نسبتا، سریع جثه بدن تلیسه جوان بعد از شیر گرفتن نیاز به جیره نسبتاً پر انرژی دارد. و معمولاً قادر به تامین تمام انرژی مورد نیاز خود از علوفه نیست علاوه بر مقدار زیاد انرژی تلیسه جوان پس از شیر گرفتن یک نیاز بالاتری برای تامین پروتئین و مواد معدنی نسبت به تلیسه های مسن تر دارد. و میزان رشد به صورت درصدی از وزن بدن در تلیسه جوان بلافاصله بعد از شیر گرفتن از تلیسه های یکساله بیشتر است. بنابراین درصد مواد مغذی به کار رفته برای رشد بافت در حیوان جوانتر خیلی بیشتر می باشد. با رشد و افزایش سن درصد مواد مغذی به کار رفته برای نگهداری حیوان به طور پیوسته افزایش می یابد.
در نخستین مرحله، گوساله مقدار قابل ملاحظه ای از مواد مغذی را پس از شیر گرفتن از طریق کنسانتره بدست می آورد.
با افزایش سن، درصدی از مواد مغذی که گوساله می تواند از علوفه بدست بیاورد، بطور خیلی سریع افزایش می یابد مقدار کنسانتره مصرفی بستگی به کیفیت علوفه دارد. با بالارفتن کیفیت علوفه، کنسانتره کمی مورد نیاز است. وقتی که مرتعی با کیفیت بالا استفاده می شود تلیسه های شیری خوب رشد یافته ممکن است.
از 4 تا 6 ماهگی قادر به تامین انرژی مورد نیاز شان تنها از طریق خورانیدن علوفه باشند بوسیله خورانیدن علوفه با کیفیت بالا تا وقتی که آنها به سن 8 تا 10 ماهگی برسند کنسانتره کمی مورد نیاز است. از این زمان تادرست 15 روز قبل از زایش، حیوان قادر است انرژی مورد نیاز خود را از علوفه بدست آورد تلیسه های شیری می تواند تمام انرژی قابل هضم خود را از علوفه خوب فراهم سازد 2 تا 4 هفته قبل از زایش شروع به خورانیدن کنسانتره به تلیسه شیری پذیرفته شده است. زمان دقیق شروع خورانیدن کنسانتره ی حدودی به وضعیت تلیسه و کیفیت علوفه بستگی دارد.
اگر تلیسه وضعیت ضعیفی داشته باشد خورانیدن کنسانتره باید زودتر شروع شود حتی در تلیسه های با وضعیت خوب شروع خورانیدن کنسانتره حدود 2 هفته قبل از زایش سودمند به نظر می رسد. وارد کردن کنسانتره به جیره باید به تدریج تا زمانی که تلیسه های احتمالاً به مقدار 1 درصد از وزن بدنش کنسانتره دریافت می دارد ادامه یابد خورانین مقدار قابل توجهی از کنسانتره قبل از زایش در واقع عادت دادن تلیسه به نوع خوراک مورد نیاز برای دوره شیر دهی است طی این تطبیق میکروار گانیسمهای شکمبه به مورد استفاده قرار دادن کنسانتره عادت می کنند. از طرف دیگر اشتها و کل سیستم متابولیکی تلیسه های طی اوایل دوران شیر دهی طبیعی تر می شود. وقتی که کنسانتره قابل توجهی قبل از زایش خورانیده می شود اغلب به نظر می رسد که تلیسه های دارای پتانیسل تولید بالا اوج بالاتری از تولید شیر و دوره شیر دهی طولانی تری داشه باشند. این امر وقتی حاصل می شود که خورانیدن آزاد کنسانتره بلافاصله بعد از زایش دنبال شود که بعضی اوقات چالنج فیدنیگ یا لید فیدنیک نامیده می شود معمولاً زایش به میزان قابل توجهی زیر 24 ماه بوسیله خورانیدن کاملاً آزاد خوراک در سرتاسر دوره رشد به دست می آید جفتگیری تلیسه های خیلی کوچک به شدت مشکلات زایشی را افزایش می دهد. اجازه دادن به تلیسه جهت برگ و چاق شدن بیش از حد قبل از جفتگیری و زایش مشکلاتی همچون ادم شدید پستان را افزایش می دهد به علاوه به عنوان قانون کلی جفتگیری از نژاد معین بر طبق جثه مطلوب تلیسه صورت می گیرد. اغلب بهترین نتایج وقتی بدست آمده که تلیسه ها بعد از رسیدن به وزن مناسب جفتگیری می شود. تلیسه ها می توانند به صورت گروهی و در داخل اصطبل نگهداری می شوند و به ویژه برای تلیسه های کوچکتر با تعداد هر گروه می توان شامل کمتر از حدود 12 گوساله جوان باشد. در مورد تلیسه های منس تر، پرورش گروههای خیلی بزرگ بویژه در مرتع ممکن است عملی باشد.
آموزش نحوه اسکور آخور گاو
- اسکور 3 : لایه ای به ضخامت 5 تا 7.5 سانتیمتر از خوراک روی سطح آخور باقی مانده است (حدود 25 درصد خوراک ریخته شده مصرف نشده است.

- اسکور 4 : لایه خوراک مصرف نشده بیشتر از 7.5 سانتیمتر می باشد (بیشتر از 50 درصد خوراک ریخته شده مصرف نشده است)

- اسکور 5 : خوراک ریخته شده مصرف نشده است.

اسکور 0 و 1 نشاندهنده کم مصرف کردن خوراک توسط گله می باشد. گاوهایی که آخور را کاملا از خوراک تمیز می کنند در حقیقت خوراک کمی مصرف می کنند. این گاوها یا گروهی از آنها حداکثر مصرف را نخواهند داشت.اغلب اوقات ذراتی از علوفه که در آخور باقی می ماند کم کیفیت یا فاسد شده می باشند.

آخور

این بخش از خوراک، توسط دام از سایر خوراکها جداشده و به عقب رانده می شود. وقتی گاوها مجبور می شوند این خوراک کم کیفیت را مصرف کنند بایستی دانست که آنها، گرسنه هستند. این بخش از خوراک از قابلیت هضم کمی برخوردار بوده و خود همین خوراک سبب کاهش مصرف خواهد شد. لذا ضروری است که به اندازه 5 درصد و یا بیشتر به مقدار خوراک اضافه شود تا اسکور آخور به 2 برسد. در صورت افزایش مقدار خوراک به 5 درصد، بایستی ماده خشک علوفه و برنامه تغذیه دوباره چک شود.

تا زمانی که گاوها خوراک را در نیم تا یک ساعت مصرف می کنند اسکور 2 ایده آل خواهد بود.

اسکور 3 نشان دهنده مصرف بیش از حد خوراک است و ضروری است که مقدار خوراک به 5 درصد کاهش یابد . در این حالت، بایستی ماده خشک علوفه و برنامه تغذیه دوباره بررسی شود تا دلیل اضافه آمدن خوراک یافت شود.معمولا، کهنگی خوراک یا فاسد بودن آن یا میکس اشتباه خوراک، دلیل باقی ماندن خوراک در اسکور 3 است.

اسکور 4 یا 5 نشاندهنده یک مشکل مهم در سیستم تغذیه و خوراک گاو می باشد.

بایستی توجه کرد که شرایط آب و هوایی و فاکتورهای دیگر، سبب تغییر مصرف از روزی به روز دیگر خواهد شد که می تواند در مصرف خوراک نوساناتی ایجاد کند. لذا در بررسی شخصی ضرروی است ازتجربه و حس خود استفاده کرد.

بررسی روزانه اسکور آخور باعث پی بردن به مشکلات جیره ، ماده خشک علوفه و کیفیت علوفه می شود.